Bij de volgende tekst van Herman Koetsveld denken we speciaal aan de ernstig zieke gemeenteleden en hun families:

midden in het leven
een bericht van wankelen
ongerijmd ik niet ik

einder plotsklaps vlakbij
eenzaam tasten naar hoop
geen vat op de angst

lijf dat in de steek laat
strijd tegen ondergaan
en toevertrouwen ook

zoeken naar grond
schouder van liefde
taal die mij troost

altijd sterk ben ik
nu ook in zwakte
onbegaanbaar en gaan

zij om mij heen
geest die dragen zal
midden in het leven